5 Temmuz 2008 Cumartesi

DAYAK!!

Her sabah uyandığımda her yerimde bir uyuşmayla kalkıyordum.Çocukluğumdan beri böyleydi.Doktorlar bir açıklamada getiremediler büyüyünce geçer dediler ama geçmedi.Uyumaktan korkar olmuştum ama insanoğlunun en büyük zaafı uykuya yenik düşüyordum.Bir yol bulmak için uğraştım.Hep kaybettim 4 gün dayanmıştım oysaki.5. günün sabahı yine her yerim ağrıyordu sanki birileri gece gelip her yerimi tekmelemişlerdi artık yeter ilaçlara paydos göğüs göğüse çarpışmalıydım.Kapıları iyice kilitledim acaba birisi mi yapıyordu tüm bunları olmadık şeyler aklıma geliyordu sapıtmaya başlamıştım.Ya da en doğrusunu yapıyordum.Birisi değildi bu.Bu bu.. Fakat olamaz diyordum içimden tüm bunların sebebi ya onlarsa öğrenmeliydim ve intikamımı almalıydım. Artık taketti canıma geçtim aynanın karşısına dişlerimi delicesine sıkıp suçlulara bakıyordum. Onlar umarsızca geceyi bekliyordular.Beni yine en savunmasız anımda yakalayıp tüm güçleriyle saldıracaklardı.Ama bu defa onları yakalıycaktım.
Onlar yaptığım tüm hareketlerimden haberdardılar.O yüzden bir arkadaştan profesyonel yardım aldım. Gizli kamera yerleştirdi odaya herşey hazırlanmıştı.Gece uykuya daldım ve ilk defa hemen sabah olmasını istedim.Yine aynısı ağrılar çok şiddetliydi ama bu sefer değecekti. Arkadaşım görüntüleri seyretti anlattıkları dehşet vericiydi bunca sene sonra bana bunu nasıl yapabilirlerdi?Onları diğerlerinden ayrı tutmamıştım ama onlar yıllarca bana işkence ettiler hiçbirsuçum olmadığı halde sıra bendeydi intikam zamanıydı.İlk önce ibret olsun diye birisini işkenceyle öldürdüm benimde canım çok yandı ama yılların acısının yanında hiçbirşeydi tüm hayatımı mahvetmişlerdi. Diğerinde ise hiçbir hareket yoktu.Neler olcağını bekliyordum uykuya daldım.Sabah uyandığımda hiçbiryerim ağrımıyordu ama bir terslik vardı göremiyordum daha doğrusu bişeyler görüyordum ama ne olduğunu anlayamıyordum heralde öldüm derken yataktan düşünce anladım. Sıra ondaydı belliki beni zorluycaktı.Sürünerek banyoya kadar gittim kendimi tamamen soydum görüyordum ama yukardan değil kasıklardan görüyordum.
Bana başka bir seçenek bırakmamıştı ya o ya erkekliğim beni çok iyi tanıyordu.En can alıcı bölgemdeydi kendini korumak için oraya kaçmıştı.Yapmam gerekeni biliyordum öylede yaptım.
Bana başka bir yol bırakmamıştı.
Hayat herşeye rağmen yaşamaya değerdi.Pek birşeyim kalmamıştı ama yinede yapmada olsa yalandanda olsa uzun ameliyatlardan sonra birşeyim olmuştu.Hep korkardım gece olup uyuycam diye artık tüm hayatım karanlık,huzurlu.
NOT:Hala uykunun bir çözümü bulunamadı. Uyuyamıyorum diyenlere inanmayın bunu söyleyenler her gece uykusunda dayak yiyen insanlardır.

Hiç yorum yok: